Van de bergen naar de Wild Coast
04 Februari 2019 | Zuid-Afrika, Mbotyi
We ontbijten en checken vroeg uit. Een trip van 261 kilometer en zo’n 4 uur rijden, volgens de routebeschrijving. We volgen een zacht lopende weg, overwegend dalend. We laten vandaag definitief de Drakensbergen achter ons. Het landschap blijft wel heuvelachtig en de weg dus klimmend en dalend. Ook vandaag worden we getrakteerd op mooie vergezichten. De groene kleuren van het landschap worden geleidelijk aan minder intens. Maar we rijden door tamelijk dicht bevolkt gebied met vaak kleurrijke huizen verspreid in het landschap.
Als we onderweg tanken, is het de bedoeling om geld af te halen. Er staat geen rij aan te schuiven, zoals gisteren in Underberg. ‘Out of order’ lezen we op het scherm. Als we buiten rond kijken of er daar ook een ATM staat, worden we aangesproken door een witte, oudere man. “Are you looking for the restrooms?,” vraagt hij. “No we are looking for an ATM.” “There is one inside.” “We know, but is out of order.” De man verontschuldigd zich zelfs en voegt er aan toe: “This while town seems to be out of order.”
We vervolgen onze weg, vlot rijdend, tot we in Flagstaff te midden van de markt belanden. Een drukte van jewelste. Ook aan de banken en de ATM’s waar net zoals gisteren in Underberg rijen mensen staan aan te schuiven. Blijkbaar heeft iedereen getrokken waar hij of zij recht op heeft en willen ze cash geld uit de automaat halen. Om naar de winkel en de markt te gaan. “Bij ons zeggen dat het in het begin van de maand drukker is in de supermarkten. Maar dat is niks vergeleken met de drukte hier.” Stapvoets rijden, vaak stil staand verlaten we het stadje.
Mbotyi River Lodge is opnieuw een locatie ‘of the main track’. Het laatste stuk, toch 19 kilometer lang, is een rode zand-, op sommige plaatsen een modderweg. Onze auto, hoog op zijn wielen, bewijst opnieuw zijn nut. We moeten een paar keer een groepje koeien ontwijken, soms er midden doorheen rijden. Links en rechts van de weg staan honderden meter lang theestruiken. “Theeplantages, dat had ik gelezen in de Lonely Planet. Net zoals subtropisch woud.” Hoe meer we dalen, hoe tropischer de begroeiing wordt. Na een klein uur bereiken we de lodge. De bewaker aan de poort stapt naar ons toe met zijn papieren om in te vullen en vraagt wie we zijn, wijzend op zijn lijst. Geen van onze namen vinden we terug. Wel een zekere Ms Unknown. “Dat zullen wij wel zijn.” De bewaker contacteert toch voor alle zekerheid de receptie en laat ons even later door.
Tijdens het inchecken vertelt men ons dat naast het ontbijt ook het avondmaal inbegrepen is. Een aangename verrassing die later op de dag nog eens bevestigd wordt door de verantwoordelijke van de resort. We besluiten om eerst te lunchen. Na onze intrek te hebben genomen in kamer 101 en 102, maken we een verkennende wandeling over het zandstrand. De temperatuur van het water is aangenaam verkoelend.
Tijd voor een aperitiefje. In de bar bestellen we een fles rode wijn. De barman, die eenzaam achter de bar staat, bezorgt ons - op ons verzoek - de fles in een ijsemmer. Kamertemperatuur staat hier niet gelijk aan ideale temperatuur. Het smaakt.
Om 7 uur zetten we ons opnieuw aan tafel voor het avondeten. We krijgen een volledige menu: voorgerecht, soep, hoofd- en nagerecht.
“Morgen ontbijt om 8 uur?”
“OK.”
Als we onderweg tanken, is het de bedoeling om geld af te halen. Er staat geen rij aan te schuiven, zoals gisteren in Underberg. ‘Out of order’ lezen we op het scherm. Als we buiten rond kijken of er daar ook een ATM staat, worden we aangesproken door een witte, oudere man. “Are you looking for the restrooms?,” vraagt hij. “No we are looking for an ATM.” “There is one inside.” “We know, but is out of order.” De man verontschuldigd zich zelfs en voegt er aan toe: “This while town seems to be out of order.”
We vervolgen onze weg, vlot rijdend, tot we in Flagstaff te midden van de markt belanden. Een drukte van jewelste. Ook aan de banken en de ATM’s waar net zoals gisteren in Underberg rijen mensen staan aan te schuiven. Blijkbaar heeft iedereen getrokken waar hij of zij recht op heeft en willen ze cash geld uit de automaat halen. Om naar de winkel en de markt te gaan. “Bij ons zeggen dat het in het begin van de maand drukker is in de supermarkten. Maar dat is niks vergeleken met de drukte hier.” Stapvoets rijden, vaak stil staand verlaten we het stadje.
Mbotyi River Lodge is opnieuw een locatie ‘of the main track’. Het laatste stuk, toch 19 kilometer lang, is een rode zand-, op sommige plaatsen een modderweg. Onze auto, hoog op zijn wielen, bewijst opnieuw zijn nut. We moeten een paar keer een groepje koeien ontwijken, soms er midden doorheen rijden. Links en rechts van de weg staan honderden meter lang theestruiken. “Theeplantages, dat had ik gelezen in de Lonely Planet. Net zoals subtropisch woud.” Hoe meer we dalen, hoe tropischer de begroeiing wordt. Na een klein uur bereiken we de lodge. De bewaker aan de poort stapt naar ons toe met zijn papieren om in te vullen en vraagt wie we zijn, wijzend op zijn lijst. Geen van onze namen vinden we terug. Wel een zekere Ms Unknown. “Dat zullen wij wel zijn.” De bewaker contacteert toch voor alle zekerheid de receptie en laat ons even later door.
Tijdens het inchecken vertelt men ons dat naast het ontbijt ook het avondmaal inbegrepen is. Een aangename verrassing die later op de dag nog eens bevestigd wordt door de verantwoordelijke van de resort. We besluiten om eerst te lunchen. Na onze intrek te hebben genomen in kamer 101 en 102, maken we een verkennende wandeling over het zandstrand. De temperatuur van het water is aangenaam verkoelend.
Tijd voor een aperitiefje. In de bar bestellen we een fles rode wijn. De barman, die eenzaam achter de bar staat, bezorgt ons - op ons verzoek - de fles in een ijsemmer. Kamertemperatuur staat hier niet gelijk aan ideale temperatuur. Het smaakt.
Om 7 uur zetten we ons opnieuw aan tafel voor het avondeten. We krijgen een volledige menu: voorgerecht, soep, hoofd- en nagerecht.
“Morgen ontbijt om 8 uur?”
“OK.”
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
