Cape Town : Table Mountain
22 Februari 2019 | Zuid-Afrika, Kaapstad
17 februari, namiddag
Veel tijd om op te frissen, gunnen we ons niet. “Zweten zullen we toch doen bij deze temperatuur. Zelfs boven op de Tafelberg,” denken we. Omstreeks 14.30 uur parkeren we. De laatste 600 meter wandelen we. Bergop, zweten dus.
Druk is het niet aan de kabellift. Een tiental minuutjes later hangen we, samen met 61 anderen, aan de kabels. Elke kabel is 1,2 kilometer lang en samen wegen ze 18 ton. Gelukkig hebben de ontwerpers ook het nodige tegengewicht voorzien: aan elke kabel 134 ton. Tijdens het instappen hebben we onze medereizigers voor alle zekerheid toch maar even getaxeerd op volume. Het maximum laadvermogen bedraagt 5200 kilogram. “Deel dat door 65, dan krijg een gemiddeld gewicht van 80 kilogram per persoon.” “Die mannen daar en die vrouwen wegen elk toch makkelijk 100 à 120 kilo.” “Of meer zelfs.” We bereiken vlot het bovenstation, net zoals meer dan 27 miljoen mensen dat al gedaan hebben. De Table Mountain Aerial Cableway is al in gebruik sinds 1929. Wij maken - voor alle duidelijkheid - gebruik van de upgrade, die van 1997. “Toch ook al weer ruim 20 jaar geleden!?”
Onderweg biedt de ronddraaiende vloer in de cabine ons een 360° uitzicht. Tijdens de ongeveer vier minuten durende rit maakt die één omwenteling. Als we uitstappen bevinden we ons op meer dan 1000 meter hoogte. Het hoogste punt van de Tafelberg is Maclear’s Beacon, 1085 meter.
Sinds 2011 behoort de Tafelberg tot de ‘New 7 Wonders of Nature’. Naar aanleiding van deze ‘award’ werden in Kaapstad zeven grote, gele frames opgericht - in eentje daarvan hebben we deze voormiddag nog “Spinach King” geroepen. Elk frame biedt een verschillend zicht op de Tafelberg.
De lagen Table Mount Sandstone en Cape Granite waaruit de Tafelberg bestaat, werden zo’n 520 miljoen jaar geleden gevormd. Daarmee behoort de berg tot de oudste bergen ter wereld en is hij minstens zes keer ouder dan de Himalaya.
Table Mountain is niet de enige tafelberg die we gezien hebben. Onderweg hebben we er tientallen opgemerkt. Ook Athene heeft zijn tafelberg: de Acropolis. Een tafelberg ontstaat wanneer een vulkaan enkele honderden meter onder de ijskap van een gletsjer niet al te hevig uitbarst. Daardoor ontstaat er tussen de kratermond en de bovenkant van de ijskap een soort koepel die gevuld is met smeltwater, waardoor de lava snel afkoelt. Als gevolg van het gewicht van de stollingsproducten die daardoor ontstaan, zakt de ontstane berg als het ware in. Als later de gletsjer verdwijnt, blijft er een tafelberg met vlakke top en steile hellingen achter.
De oorspronkelijke bewoners van de regio, de Khoi, noemden de berg ‘Hoerikwaggo’ wat ‘Berg in de Zee’ betekent. Ze waren alleszins meer geïnspireerd dan de Portugese ontdekkingsreiziger Antonio de Saldanha. In 1503 was hij de eerste witte man die de berg beklom. Daar stond hij dan, op een van de zuidelijkste punten van een nog onbekend continent, boven op de top van een indrukwekkende berg die als het ware uit de zee oprees en hij kon niks anders verzinnen dan ‘Tabão do Cabo’, Tafel van de Kaap. De Nederlanders hadden al niet veel meer inspiratie toen Joris Van Spilbergen in 1601 de baai aan de voet van de berg - en dan nog in de overtuiging een nieuwe ontdekking gedaan te hebben - ‘Tafel Baay’ noemde, naar de berg rechthoekig en plat als een tafel. Hij stond dan ook als Tafelberg bekend bij de Nederlandse kolonisten die zich in 1652, als eerste Europeanen, in de Kaap vestigden.
We zijn zo snel na de letterlijk ‘indruk’wekkende uitstap naar Khayelitsha naar hier gekomen omdat je overal leest dat je alles moet laten vallen, ook de plannen die je al gemaakt zou hebben, als de zichtbaarheid van de Tafelberg goed is. Het weer, en vooral de wind, is onvoorspelbaar. Voor je het weet hangt het befaamde ‘tafelkleed’ over de berg. Het gaat om een meteorologisch fenomeen waardoor de wolken over de top langs de helling naar beneden glijden als een golvend stuk textiel. Het fenomeen staat bekend als het ‘Kaggen’s Karos’, genoemd naar het verhaal van de San waarin hun oppergod Cagn of Kaggen, de schepper van alle dingen, een dierenvel, een karos, uit zijn grot op de berg trok om het vuur op de flanken te blussen.
De Nederlanders vertellen een heel ander verhaal, bijbelvast, godvrezend en goedgelovig als ze waren in de 17de eeuw. Piraat Jan Van Hunks zat op de helling van de berg die nu bekend staat als Devil’s Peak - links van de Tafelberg als je ervoor staat; de rechtse heet Leeukop of Lion’s Head - rustig zijn pijp te roken tot er een vreemd uitziende man opdaagt die om een vuurtje vraagt. Om een reden die waarschijnlijk alleen door testosteron gedreven mannen begrepen wordt, daagt de vreemdeling hem uit tot een rook-competitie. Beide mannen stoppen in ware machostijl hun pijp opnieuw en al snel zijn de flanken van de berg bedekt met een enorme rookwolk, zoals het ‘tafelkleed’ dat nu nog doet als de wind uit het zuidoosten waait. Van Hunks won en de vreemdeling droop hoestend en proestend af. Op dat moment bemerkte Van Hunks de rode, behaarde staart onder de mantel van de vreemdeling en besefte hij dat hij te maken heeft met de duivel. De vraag of het wel tabak was dat Van Hunks rookte is wellicht even legitiem als die in verband met de naamverklaring van de ‘barrière van speren’ zoals de Zulu de Drakensbergen noemen. Naar het verhaal van Van Hunks een stichtend verhaal zijn, met moraal dus. Maar die is door niemand gekend. Net zo min als de inzet van de competitie bekend is. Sommigen gewagen dat het de duivel om de ziel van Van Hunks te doen was. Die kreeg hij wellicht niet de pakken, maar de eer dat de berg bekend werd als Devil’s Peak is toch ook al iets.
We kiezen voor de langste wandeling op de top van de Tafelberg: Klipspringer Walk die ons in 45 minuten langs de rand van het plateau tot boven de Platteklip Gorge voert en fantastische uitzichten biedt over onder andere de ‘Twaalf Apostelen’. De 18 - alles schijnt af te hangen van hoe je telt - toppen vormen samen de gelijknamige bergketen die de achterkant van de Tafelberg vormt. Sommige ervan zijn bedekt met een ‘tafelkleed’, andere pieken er net boven uit. Heel in de verte zien we de landengte met aan het uiteinde Kaap de Goede Hoop. De uitsmijter van onze reis, overmorgen.
Op een plaatsje naar beneden is het langer wachten. Tijd genoeg om een fris wijntje te drinken. Het heet hier niet voor niks Tafelberg.
Tafelen doen we ook vanavond in de tuin van Villa Zeezicht. Spinaziebrood met kaas, die we onderweg nog snel kopen in een superette. Samen met een flesje rosé en een flesje rood. “Voor morgen.” Een sobere, maar lekkere afsluiter van een heel geslaagde dag.
Veel tijd om op te frissen, gunnen we ons niet. “Zweten zullen we toch doen bij deze temperatuur. Zelfs boven op de Tafelberg,” denken we. Omstreeks 14.30 uur parkeren we. De laatste 600 meter wandelen we. Bergop, zweten dus.
Druk is het niet aan de kabellift. Een tiental minuutjes later hangen we, samen met 61 anderen, aan de kabels. Elke kabel is 1,2 kilometer lang en samen wegen ze 18 ton. Gelukkig hebben de ontwerpers ook het nodige tegengewicht voorzien: aan elke kabel 134 ton. Tijdens het instappen hebben we onze medereizigers voor alle zekerheid toch maar even getaxeerd op volume. Het maximum laadvermogen bedraagt 5200 kilogram. “Deel dat door 65, dan krijg een gemiddeld gewicht van 80 kilogram per persoon.” “Die mannen daar en die vrouwen wegen elk toch makkelijk 100 à 120 kilo.” “Of meer zelfs.” We bereiken vlot het bovenstation, net zoals meer dan 27 miljoen mensen dat al gedaan hebben. De Table Mountain Aerial Cableway is al in gebruik sinds 1929. Wij maken - voor alle duidelijkheid - gebruik van de upgrade, die van 1997. “Toch ook al weer ruim 20 jaar geleden!?”
Onderweg biedt de ronddraaiende vloer in de cabine ons een 360° uitzicht. Tijdens de ongeveer vier minuten durende rit maakt die één omwenteling. Als we uitstappen bevinden we ons op meer dan 1000 meter hoogte. Het hoogste punt van de Tafelberg is Maclear’s Beacon, 1085 meter.
Sinds 2011 behoort de Tafelberg tot de ‘New 7 Wonders of Nature’. Naar aanleiding van deze ‘award’ werden in Kaapstad zeven grote, gele frames opgericht - in eentje daarvan hebben we deze voormiddag nog “Spinach King” geroepen. Elk frame biedt een verschillend zicht op de Tafelberg.
De lagen Table Mount Sandstone en Cape Granite waaruit de Tafelberg bestaat, werden zo’n 520 miljoen jaar geleden gevormd. Daarmee behoort de berg tot de oudste bergen ter wereld en is hij minstens zes keer ouder dan de Himalaya.
Table Mountain is niet de enige tafelberg die we gezien hebben. Onderweg hebben we er tientallen opgemerkt. Ook Athene heeft zijn tafelberg: de Acropolis. Een tafelberg ontstaat wanneer een vulkaan enkele honderden meter onder de ijskap van een gletsjer niet al te hevig uitbarst. Daardoor ontstaat er tussen de kratermond en de bovenkant van de ijskap een soort koepel die gevuld is met smeltwater, waardoor de lava snel afkoelt. Als gevolg van het gewicht van de stollingsproducten die daardoor ontstaan, zakt de ontstane berg als het ware in. Als later de gletsjer verdwijnt, blijft er een tafelberg met vlakke top en steile hellingen achter.
De oorspronkelijke bewoners van de regio, de Khoi, noemden de berg ‘Hoerikwaggo’ wat ‘Berg in de Zee’ betekent. Ze waren alleszins meer geïnspireerd dan de Portugese ontdekkingsreiziger Antonio de Saldanha. In 1503 was hij de eerste witte man die de berg beklom. Daar stond hij dan, op een van de zuidelijkste punten van een nog onbekend continent, boven op de top van een indrukwekkende berg die als het ware uit de zee oprees en hij kon niks anders verzinnen dan ‘Tabão do Cabo’, Tafel van de Kaap. De Nederlanders hadden al niet veel meer inspiratie toen Joris Van Spilbergen in 1601 de baai aan de voet van de berg - en dan nog in de overtuiging een nieuwe ontdekking gedaan te hebben - ‘Tafel Baay’ noemde, naar de berg rechthoekig en plat als een tafel. Hij stond dan ook als Tafelberg bekend bij de Nederlandse kolonisten die zich in 1652, als eerste Europeanen, in de Kaap vestigden.
We zijn zo snel na de letterlijk ‘indruk’wekkende uitstap naar Khayelitsha naar hier gekomen omdat je overal leest dat je alles moet laten vallen, ook de plannen die je al gemaakt zou hebben, als de zichtbaarheid van de Tafelberg goed is. Het weer, en vooral de wind, is onvoorspelbaar. Voor je het weet hangt het befaamde ‘tafelkleed’ over de berg. Het gaat om een meteorologisch fenomeen waardoor de wolken over de top langs de helling naar beneden glijden als een golvend stuk textiel. Het fenomeen staat bekend als het ‘Kaggen’s Karos’, genoemd naar het verhaal van de San waarin hun oppergod Cagn of Kaggen, de schepper van alle dingen, een dierenvel, een karos, uit zijn grot op de berg trok om het vuur op de flanken te blussen.
De Nederlanders vertellen een heel ander verhaal, bijbelvast, godvrezend en goedgelovig als ze waren in de 17de eeuw. Piraat Jan Van Hunks zat op de helling van de berg die nu bekend staat als Devil’s Peak - links van de Tafelberg als je ervoor staat; de rechtse heet Leeukop of Lion’s Head - rustig zijn pijp te roken tot er een vreemd uitziende man opdaagt die om een vuurtje vraagt. Om een reden die waarschijnlijk alleen door testosteron gedreven mannen begrepen wordt, daagt de vreemdeling hem uit tot een rook-competitie. Beide mannen stoppen in ware machostijl hun pijp opnieuw en al snel zijn de flanken van de berg bedekt met een enorme rookwolk, zoals het ‘tafelkleed’ dat nu nog doet als de wind uit het zuidoosten waait. Van Hunks won en de vreemdeling droop hoestend en proestend af. Op dat moment bemerkte Van Hunks de rode, behaarde staart onder de mantel van de vreemdeling en besefte hij dat hij te maken heeft met de duivel. De vraag of het wel tabak was dat Van Hunks rookte is wellicht even legitiem als die in verband met de naamverklaring van de ‘barrière van speren’ zoals de Zulu de Drakensbergen noemen. Naar het verhaal van Van Hunks een stichtend verhaal zijn, met moraal dus. Maar die is door niemand gekend. Net zo min als de inzet van de competitie bekend is. Sommigen gewagen dat het de duivel om de ziel van Van Hunks te doen was. Die kreeg hij wellicht niet de pakken, maar de eer dat de berg bekend werd als Devil’s Peak is toch ook al iets.
We kiezen voor de langste wandeling op de top van de Tafelberg: Klipspringer Walk die ons in 45 minuten langs de rand van het plateau tot boven de Platteklip Gorge voert en fantastische uitzichten biedt over onder andere de ‘Twaalf Apostelen’. De 18 - alles schijnt af te hangen van hoe je telt - toppen vormen samen de gelijknamige bergketen die de achterkant van de Tafelberg vormt. Sommige ervan zijn bedekt met een ‘tafelkleed’, andere pieken er net boven uit. Heel in de verte zien we de landengte met aan het uiteinde Kaap de Goede Hoop. De uitsmijter van onze reis, overmorgen.
Op een plaatsje naar beneden is het langer wachten. Tijd genoeg om een fris wijntje te drinken. Het heet hier niet voor niks Tafelberg.
Tafelen doen we ook vanavond in de tuin van Villa Zeezicht. Spinaziebrood met kaas, die we onderweg nog snel kopen in een superette. Samen met een flesje rosé en een flesje rood. “Voor morgen.” Een sobere, maar lekkere afsluiter van een heel geslaagde dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
