Arequipa en Canyon del Colca

We zijn net terug van onze tweedaagse naar de Colca Canyon, na een dagje Arequipa. Arequipa, ook wel de witte stad genoemd - en terecht, lichtgrijs is ook wit - is een aangename stad om te verblijven en om in rond te dwalen. De zon schijnt volop en de temperatuur is heel aangenaam. Het Monasterio de Santa Catalina is zonder enige twijfel de blikvanger. In dit zestiende eeuwse klooster kan je gemakkelijk een halve dag rondlopen. Het is een stad binnen de stad en was tot 1970 een gesloten bastion. De nonnen die er nu nog verblijven (tussen de 18 en 90 jaar oud) wonen volledig afgescheiden van het opengestelde deel.
Uiteraard zijn we goeiedag gaan zeggen aan Juanita, de ijsprinses. Dit meisje van 12 jaar oud werd 500 jaar geleden door de Inca's geofferd aan de berggoden. Ze werd in 1995 gevonden op de top van de vulkaan Ampato, ongeveer op 6000 meter hoogte. Juanita is geen mummie, maar een bevroren lichaam, bewaard in het eeuwige ijs. Ook nu wordt ze in een glazen diepvrieskist, bij -20 graden Celsius, bewaard en getoond aan het publiek, in een serene en respectvolle sfeer. Sindsdien zijn er nog meer dergelijke kinderoffers gevonden op meerdere vulkanen, op hoogtes die nu zelfs door ervaren klimmers met moderne uitrusting moeilijk te bereiken zijn. De Inca's deden het op hun sloefen (sandalen).
Gisteren en vandaag, onze tweedaagse naar de Colca Canyon, hier zowat 200 kilometer vandaag. Een georganiseerde trip, niet van onze gewoonte, maar toch geslaagd, ondanks het hoge schoolreisgehalte. De Colca Canyon is 100 km lang en 3400 meter diep. Ter vergelijking: de Grand Canyon in Colorado is amper 1600 meter diep. De flanken van de canyon zijn vrijwel helemaal in terrasvorm aangelegd, al van de Incatijd. Straffe mannen toch, die Inca's. Indrukwekkend was Cruz del Condor waar we, vanop de rand van de canyon, verscheidene condors van dichtbij in hun vlucht konden bewonderen. Tijdens deze trip hebben we ook ons persoonlijk hoogterecord verbroken. Ons busje passeerde vlot de 4800 meter. Ongeveer even hoog als de top van de Mont Blanc, maar we stonden nog met stijve nek omhoog te kijken naar de ons omringende bergtoppen, waarvan de meeste boven de 6000 meter uitsteken.
Morgen nog een rustig dagje in Arequipa. Vrijdag vliegen we dan terug naar Lima, waar het hopelijk beter weer zal zijn dan een maand geleden. Hoewel, in Arequipa schijnt de zon altijd en in Lima nooit. Daarover zijn alle Peruanen het eens. Gelukkig regent het er nooit, maar is het er steeds heel vochtig omwille van de permanente mist. Over de weerssituatie in Lima lees je meer in het volgende, wellicht laatste, verslag.
BRUnoPAulKAthleenANnemie